Verre vergezichten en oude stenen

11 september
Vanaf het parkeerterrein op de Pointe du Raz is het nog een kwartiertje lopen naar het einde van de wereld (Finistère). Ik snap wel, dat men vroeger dacht dat hier, bij de meest westelijke punt van Bretagne, de wereld ophield. Het uitzicht vanaf de pointe is magistraal. Die uitstekende rotspartijen, de blauwe zee, witte golven en stille, witte strandjes maken de kustlijn alsof je in een schilderij stapt. Ik zou willen dat ik dit kon vastleggen met een penseel. We maken een korte wandeling langs de rotsachtige kust en moeten soms als berggeiten klimmen, maar wat is het genieten. 
Bretagne bevalt ons goed. Veel leuke havenstadjes en pittoreske dorpjes in het binnenland. De binnenwegen zijn hier smal, soms kun je elkaar nauwelijks passeren en overal kruisbeelden op hoge palen, oud en door de zure regen aangetast. Stokrozen in alle soorten en maten en heel veel bloeiende hortensia's in de bekende pasteltinten. We reizen verder naar het dorp Chateaulin, dat in het binnenland ligt aan het kanaal van Nantes naar Brest. Wij waren van plan hier te overnachten en een fietstocht te maken Helaas is de camperplek niets meer dan een kale parkeerplek naast een Hyper-Marche en zo fout dat we doorrijden naar Locronan, 15 km verderop. Het dorpje zelf mogen we niet binnenrijden, maar we worden door een dame van het toeristenbureau keurig naar een prachtige plek geleid, waar we ‘s nachts mogen staan. Het leuke dorpje heeft een beschermd dorpsgezicht, maar is ook erg toeristisch. 

12 en 13 september
Nog steeds is het erg warm en besluiten we terug naar de kust te gaan. Een dagje naar het strand is het idee. Vlak bij Carnac strijken we neer op een camping waar we eindelijk met onze camping-cheques kunt afrekenen. Toevallig zitten we hier ook dicht bij de bekende menhirvelden van Kerlescan, Kermarie en du Menet. We hebben die bijzondere stenen zo'n 30 jaar geleden al eens bewonderd, toch lijken ze nu kleiner. Bovendien staan ze tegenwoordig achter een omheining, alsof men bang is dat je er eentje in je fietstas meeneemt. De receptionist van de camping geeft ons een kaart met locale fietsroutes. Zo op het eerste gezicht zijn het er best veel. Maar onderweg komen we erachter, dat de meeste routes alleen geschikt zijn voor mountainbikes. Blubber, zand en stenen dus. Via allerlei omwegen komen we toch in La Trinite sur Mer uit. Weer een jachthaven en hier stoppen we even bij de zeilschool waar een klasje geacht wordt te leren zeilen. Er gebeurt van alles, maar dat heeft niets met zeilen te maken. Altijd weer leuk die pubers. Hier fietsen we eindelijk op een echt fietspad en via de kustweg rijden we terug naar Carnac. Het is eb, wat mooie plaatjes oplevert. De zon schijnt en de zee is van een prachtig soort blauw, eilandjes voor de kust, witte stranden, zeilbootjes op het water......

14 en 15 september
We dwalen nog steeds door een zonnig Bretagne. We maken weinig bijzonders mee. Dat levert natuurlijk geen spannende reisverhalen op, maar wij vinden het zo wel relaxed. 
Onze volgende stop is het dorpje Penestrin (beetje rare naam). Na een korte ritje zijn we om 12.00 uur op de camping. We maken een fietstocht, pakken een terrasje en genieten van de Bretonse specialiteiten, Galettes en Cidre. Galettes zijn krokant gebakken pannenkoekjes van Blé Noir ( volkorenmeel). Ze worden in een vierkant gevouwen en je kunt ze zoet en hartig krijgen. De cider smaakt er ook wel lekker bij. 
De volgende dag wil Henk een rustdag. En ik vind het helemaal prima om een dagje naar het strand te gaan. We nemen Betty mee en rijden door naar het strand van Mine d'Or. Het wordt een heerlijke dag en ik waag me zelfs in zee. Henk niet, die vindt het water nat en koud. Overnachten doen we bij de Barrage d'Arzal op een prima camperplek met stroompaal en sanizuil. Morgen zullen we horen wat de Miljoenennota ons zal brengen.