Zwerven door de Languedoc

18 oktober 2015 - Orange, Frankrijk

16 oktober 2015
Ondertussen verblijven we al drie weken in de Languedoc/Roussillonstreek en het bevalt ons uitstekend hier. In de omgeving van Perpignan maken we een fietstocht door een heuvelachtig landbouwgebied, waar voornamelijk druiven worden verbouwd. We vinden de fietsroute naar de stad en na veel omweggetjes rijden we zowaar Perpignan binnen. In de buitenwijken is het op deze zondagmorgen nog relatief rustig, maar hoe meer we richting centrum rijden hoe chaotischer het verkeer wordt. Het centrum van Perpignan oogt meer Spaans dan Frans en de felblauwe en roze huizen met smeedijzeren balkonnetjes zien er schattig uit. In het stadspark is een middeleeuws feest aan de gang met mensen in klederdracht. Auto's schieten rakelings langs ons heen en we kunnen allebei nog net een aanrijding voorkomen. Maar bij het toeristenbureau aangekomen wacht ons een teleurstelling. Eén van de belangrijkste bezienswaardigheden van Perpignan, het 13e eeuwse Paleis van de Koningen van Majorca, kan vandaag niet bezichtigd worden. Dan maar weer verder fietsen.  Op de met palmbomen omzoomde pleinen lopen hele families gezellig te flaneren in het zonnetje. We laten de oude Cité, nu de Marokkaanse wijk, en de kathedraal links liggen en rijden naar de Loge de Mer, die in 1397 als Maritieme beurs werd gebouwd. Vandaag de dag is het een van de meest karakteristieke gebouwen van Perpignan, samen met het naastgelegen Hôtel de Ville. De muren zijn van kiezelstenen uit de rivier, die worden afgewisseld met rijen rode baksteen. Ook maken we nog even een stop bij het 'Castillet', een museum van Catalaanse ambachten. Oorspronkelijk was dit een stadspoort, die later als gevangenis dienst deed. Er doen bizarre verhalen over dit gebouw de ronde.
De volgende dag is Saint Cyprién aan de beurt. We rijden kilometers over de boulevard van Canet-plage en over een smalle landstrook tussen de zee en het Etang, een binnenmeer. Het is al duidelijk naseizoen, de appartementen en hotels zijn zo goed als verlaten. Bij de jachthaven van St. Cyprién is wat meer reuring. We strijken neer op een terrasje en genieten van een waterig zonnetje. Op de terugweg maken we een tussenstop bij rieten vissershutjes. Hier ligt ook een natuurgebied met observatiehutten, waarin je vogels kunt spotten. Verder is het overwegend vlakke achterland minder boeiend. 
Aan de Côte d'Azur is het noodweer en daarom blijven we in deze streek. Wel verkassen we met Betty richting Béziers om wat cultuur op te snuiven. We hebben gelezen dat je in de omgeving van het dorpje Villeneuve-les-Béziers leuke fietstochten kunt maken. De camping ligt aan het Canal du Midi en is een mooi vertrekpunt voor onze tochtjes. Het is ondertussen mooi weer geworden en we zijn er van overtuigd dat we ons hier best een paar dagen kunnen vermaken.
Later in de week fietsen we langs het Canal du Midi naar de stad Béziers. Vanuit  de verte zien we de kathedraal al boven op de heuvel liggen. Dat wordt nog een hele toer om er te komen. De weg is wat steil, smal en druk, dus lopen we honderden meters met de fiets omhoog. Eigenlijk is het fietsen in een stad niet goed te doen. Auto's scheuren langs je heen en fietspaden zijn er niet. Met onze fiets aan de hand wandelen we over de prachtige brede Allée Paul Riquet, die wordt omzoomd met platanen. Het is hier heerlijk om te flaneren, terrasje te  pakken en naar mensen te kijken. Terwijl ik op een bankje wat uitrust gaat Henk op zoek naar het toeristenbureau dat in de buurt moet zitten. Ik voel me niet echt op mijn gemak, omdat ik vlakbij sirene's hoor loeien. Er is een opstootje gaande, die uitmondt in een vechtpartij tussen politie en omstanders. Als Henk het toeristenbureau verlaat komt hij oog in oog te staan met een jonge Noord-Afrikaan, die op schouderhoogte een bebloed gat heeft én in bedwang wordt gehouden door gendarmes. Vanwege alle commotie rusten we even op een terrasje om bij te komen. Daarna richting stadspark om de standbeelden van de belangrijkste figuren uit de geschiedenis van Béziers te bewonderen. Voor de ingang staat het standbeeld van Paul Riquet, de beroemdste zoon van Béziers die het Canal du Midi heeft aangelegd. 
Béziers is een stad met een geschiedenis die tot 2700 jaar teruggaat. Maar historisch gezien vooral bekend om het bloedbad, dat hier tijdens de kruistocht tegen de Katharen werd aangericht ( 22 juli 1209). De pauselijke soldaten hadden opdracht gekregen geen onderscheid te maken tussen katholieken en Katharen. Op de vraag van één van de commandanten hoe men de ketters kon herkennen van de katholieken, antwoordde de pauselijke gezant: "Tuez-les tous, Dieu reconnaîtra les siens." (Dood hen allen, God zal de zijnen herkennen). Hierna  worden 15.000 mannen, vrouwen en kinderen vermoord en de stad wordt compleet platgebrand. ..

De volgende dag maken we een fietstocht richting Valras-plage. We fietsen door een prachtig landschap met kleine kreekjes en moerassen. Het is overduidelijk dat de gemeente dit gebied heeft teruggeven aan moeder natuur. De paar huizen, die in dit weidse landschap nog overeind staan, zijn onbewoond en mogen ook niet meer bewoond worden. Ze doen zelfs een beetje spookachtig aan. Op een enkele vogelaar na zie je hier niemand. En het is hier zo mooi! Jammergenoeg  komen we vandaag niet meer in Valras-plage, omdat het pontje dat ons naar de andere oever moet over zetten uitsluitend in de zomermaanden vaart. Dat hadden we eerder moeten weten! En de dichtstbijzijnde zijnde brug ligt 15 km verderop in het binnenland bij het dorp Serignan. Laten we daar nu juist vandaan komen. Dan maar weer dezelfde weg terug. Op het plein voor  het toeristenbureau van Serignan  zien we een kunstwerk van geperforeerd metaal. Het is gemaakt door Daniël Buren - een voor Franse begrippen bekend kunstenaar - die voor de stad Parijs verscheidene sculpturen heeft gemaakt. Het kunstwerk schijnt 's avonds erg mooi te zijn vanwege de gekleurde verlichting. Deze kunstenaar heeft ook het plaatselijke museum voor moderne kunst gefinancierd en nu is er een tentoonstelling van jonge talenten. We zijn er even wezen kijken, maar het kan ons niet zo boeien. Met uitzondering van een gekleurd kubusgeval van plexiglas, dat wel mooi is.
Na Béziers gaan we naar Marseillan-plage. Het is mooi weer en het strand lokt. We kunnen nog even een kleurtje opdoen en een duik in zee nemen (ik dan, Henk vindt het water al snel te nat). Na twee dagen is het strandweer voorbij, maar gelukkig blijft het zonnetje wel schijnen. Op de camperplaats is het nog steeds een komen en gaan van toeristen. Ieder weekend is aan de overkant een grote brocante markt. Heel druk en erg gezellig. Er wordt erg veel oude troep en kitsch te koop aangeboden. Toch heeft Henk de ijdele hoop voor een prikkie een echte Van Gogh op de kop te kunnen tikken.
We verkassen weer met Betty en rijden door naar de plaats Grau d'Agde naar een camping aan de rivier de Hérault. Dit is één van de weinige campings die nog open is, daarom is het er tamelijk vol. Van hieruit maken we fietstochten naar Agde, Cap d'Agde en de vissershaven van Grau d'Agde. Ondertussen wordt het steeds frisser, we kunnen nauwelijks nog buiten zitten. Op ons verlanglijstje staan nog een paar steden, zoals Pézenas en Orange. In Pézenas parkeren we Betty aan de rand van het centrum en maken een wandeling langs de bezienswaardigheden in het middeleeuwse centrum. Door de poortjes van de binnenplaatsen kunnen we een blik op de prachtige oude gebouwen werpen. Hôtel des Barons de Lacoste heeft mooie stenen trappen en op de bovenste etage huist een kunstenaar, die schitterende doeken maakt. Achter de 14e eeuwse toegangspoort, de Porte Faugères, liggen de  nauwe straatjes van het joodse getto. Ze ademen nog altijd de sfeer van beslotenheid. Er zijn hier veel winkeltjes met antiek en tweedehands boeken. Pézenas is er trots op dat Molière enige tijd in deze stad heeft gewoond. Zijn beeltenis kom je overal tegen. 
Op de terugweg naar de kust komen we langs Villa Loupian. Dit is een Gallo-Romeinse villa, waarvan men de fundamenten recentelijk heeft opgegraven. Alles wat ervan is overgebleven zijn gedeeltes van de mozaïek-vloeren. Wij krijgen hier een rondleiding en leren iets over de betekenis van de symbolen van de mozaïeken.
Nog net op tijd arriveren we 's avonds op de camperplaats in Palavos les Flots, want ze staan op het punt om het hek af te sluiten. Het is vol, er staan wel 120 campers, zij aan zij. Waarom het zo populair is blijft voor ons een raadsel. Wij vinden het helemaal niks en vertrekken de volgende ochtend vroeg naar Orange.
Orange staat bekend om twee grote Romeinse monumenten, namelijk het Romeins Theater en de Triomfboog. Het theater is gebouwd in de 1e eeuw na C. tijdens het bewind van keizer Augustus. De akoestiek is volmaakt en het theater is nog steeds in gebruik. Het werd in de loop der eeuwen verschillende malen verwoest en opnieuw opgebouwd. Wij kregen er een audio rondleiding. Aan de overkant van het theater is in een herenhuis het Musée d'Orange gevestigd. Dit herenhuis was eigendom van een adelijke familie die in de 17e eeuw nauwe banden met ons koninklijk huis had. Dat is te zien aan de portretten die er hangen van de families Orange en Nassau. Ik zag wel wat gelijkenis met onze Willem. Ook liggen in het museum resten van het Romeinse verleden van de stad Orange, zoals marmeren fragmenten uit de 1e eeuw na C. Verder is in de stad niet zo veel te beleven. Zodoende fietsen we terug naar Betty, die  - zoals gewoonlijk - geduldig op ons staat te wachten.


Dit is het laatste reisverslag van deze vakantie. We gaan weer naar huis, want het wordt 's avonds en 's nachts erg koud en er staat een gure wind, zodat we steeds de verwarming nodig hebben. Bovendien verlangen we weer naar thuis, naar onze familie, vrienden en de katten. We zijn twee maanden onderweg geweest en hebben genoten. Het was een mooie reis. 
Iedereen bedankt voor de leuke reacties op onze verhalen. Tot ziens!



 
 
 

Foto’s

3 Reacties

  1. H. Smit:
    18 oktober 2015
    wij fietsten daar rond Orange met 32 graden en fietstassen vol (tent kookgerei),
    een prachtig verhaal als slot van een mooie tijd voor jullie, wel thuis !
    henk en jitske
  2. Hilly:
    19 oktober 2015
    Goede reis weer naar huis en tot gauw ziens! Het was weer leuk om jullie te volgen. groetjes,
    Hilly
  3. Ans en aad:
    21 oktober 2015
    Wat een mooie reis hebben jullie gemaakt. Inmiddels hebben Henk en ik elkaar al gesproken en we zijn blij dat jullie weer gezond en wel thuis zijn.
    Gauw tot ziens en dikke kus