Fietsen langs het kanaal

7 oktober
We hebben deze vakantie heel wat kilometers langs het het beroemde Canal Royal Deux Mers gefietst. Dit 240 km lange kanaal verbindt de Atlantische Oceaan met de Middellandse zee en het is een belevenis om langs dit bijzondere kanaal te fietsen. Schippers zwaaien naar je, je komt af en toe een wandelaar tegen en natuurlijk veel fietsers. Er word ook veel gevist, maar wij hebben nog nooit iemand iets zien vangen. Op sommige stukken wordt je ontroerd door de stilte, terwijl op andere stukken de natuur zich van zijn luidruchtigste kant laat horen.
Vanaf Toulouse tot aan Sète spreekt men over het Canal du Midi en als zodanig is het door de UNESCO op de Werelderfgoedlijst gezet. De financierder van dit werk, Paul Riquet (een zoutkoopman afkomstig uit Béziers) wilde destijds een esthetisch verantwoord bouwwerk creëeren, dat paste bij de omringende landschappen. Het werd niet alleen een technisch hoogstandje, maar ook een waarlijk kunstwerk. Het systeem van sluizen, aquaducten en bruggen is dan ook een knap staaltje waterbouwkunde. De voltooiing in 1681 was een stimulans voor de handel in de Languedoc, maar tegenwoordig wordt het kanaal alleen nog voor de pleziervaart gebruikt. En het jaagpad door fietsers en wandelaars. Het kanaal telt 69 sluizen en talloze aquaducten en bruggen. We kunnen niet alles wat we tijdens onze fietstochten gezien en meegemaakt hebben beschrijven, maar over een paar highlights willen we graag wat vertellen. 
Een bijzonder kunstwerk zagen we op onze route tussen Toulouse en Carcassonne. Bij het plaatsje Labastide d'Anjou kwamen we terecht bij de Seuil de Naurouze. Hier bevindt zich een ingenieus systeem van waterbekkens, stuwdammen en sluisjes, waarmee destijds een onoverkomelijk geachte hindernis vernuftig is overwonnen. Vanuit de Montagnes Noires wordt het water verzameld en op de een of andere manier verdeeld over de beide waterlopen van het Canal du Midi. Op een warme dag is het heerlijk hier rond te dwalen.
Ook onze fietstocht vanaf de camping in het dorpje Trèbes naar Carcassonne was genieten. Even buiten Trèbes gaat het Canal du Midi via een kanaalbrug over het riviertje L’Orbiel. In Moissan zagen we het voor het eerst, maar het blijft het een vreemde gewaarwording om fietsend langs een kanaal een rivier over te steken. De smalle strook land tussen het Canal du Midi en de rivier is hier net breed genoeg voor een fiets/grindpad, een smalle weg, de sluisjes èn de sluiswachtershuisjes. Halverwege kwamen we bij een ander kunstwerk. Het kanaal moet er vanaf een grote hoogte de rivier Le Fresquel oversteken. Hiervoor werd eerst een sluis, een groot bassin en daarna een dubbele sluis gebouwd. Vanaf hier wordt het fietspad weer breder en een echt fietspad. De middeleeuwse vesting van Carcassonne is in de verte al zichtbaar en na een paar kilometer rij je het haventje van Carcassonne binnen. 
Een eind verderop, zo'n 70 km oostelijk van Carcassonne ligt de stad Béziers. Vanaf onze camping in Villeneuve les Béziers hebben we een fietstocht langs het Canal du Midi naar Béziers gemaakt. Ook hier passeerden we weer een kanaalbrug, die zo'n 10 meter hoog de rivier de Orb overspant. Op een gegeven moment kom je bij een bijzondere constructie van het Canal du Midi, namelijk de 9 sluisjes van Fonseranes. Dit is één van de bekendste en meest gefotografeerde bezienswaardigheden van de Languedoc/Roussillon, op Carcassonne en de Pont du Gard na. Over een afstand van slechts 300 meter moest een verschil in hoogte van 21 meter worden overbrugt. Negen sluisjes en acht bassins moesten hiervoor zorgen. In een tijdspanne van 45 minuten stijgt de boot naar het hoge waterniveau en andersom in 30 minuten zakt de boot naar het lage waterniveau. Spectaculair om te zien hoe vernuftig zoiets werkt.
Daarnaast is het een belevenis om niet alleen het schutten, maar ook het schutteren gade te slaan. Er varen veel mensen met een huurboot die niet zo veel ervaring hebben en dat levert regelmatig komische taferelen op tot zelfs ruzies aan boord toe. De bemanning moet hard werken tijdens het schutten en soms gaat er wel eens wat mis. Gelukkig geen hondjes die van boord vielen of mensen die elkaars bootje met een pikhaak bewerken, zoals destijds weleens gebeurde in de sluis bij onze woonboot. 
Het leuke van het Canal du Midi is de variëteit aan schepen, die liggen aangemeerd. Ook het toeristenbureau bij onze camping houdt kantoor op een woonboot. En overal zie je chambres d'hôtes op het water of boten, die zijn ingericht als comfortabele gîte. We ontmoetten zelfs Nederlanders, die met hun plezierjacht over het Canal du Midi voeren. Ook leuk, maar niet zo leuk als het zwerven met onze Betty - vinden wij.