De Provence

10 oktober.
 We hebben geslapen in het gehucht St.Paul lez Durance op een speciale camperplek.  Hier stonden we in de luwte van een steile rotswand naast de ingang van een soort Tokkiecamping. Zelden hebben we zulke aparte caravans met uitbouwsels gezien. Een toevluchtsoord voor Franse paradijsvogels, waar onze fantasie al snel bizarre vormen aannam. Henk meende er zelfs dansende putdeksels waar te nemen. En nee, we hadden niet geblowd.
Vandaag willen we een bezoek brengen aan de fonteinenstad Aix en Provence. Bij binnenkomst zien we al gelijk beren op de weg in plaats van fonteinen. Alle grote parkeerplaatsen die we aanrijden hebben zo'n slagboom van 2 meter hoogte, waar Betty niet onderdoor kan. In een buitenwijk parkeren we haar daarom op een langparkeerplek voor stadsbussen. Binnen 5 minuten zijn we nu met het openbaar vervoer in het centrum en staan we op de Place General de Gaulle. We halen eerst een plattegrond bij het toeristenbureau en botsen bijna tegen Paul Cezanne op (zijn standbeeld dan). Dit is zijn stad en overal kom je hem tegen, vaak samen met zijn vriend Emiel Zola. Je kunt zelfs een georganiseerde rondwandeling langs z'n favoriete plekjes maken. Wij bezoeken eerst het oude deel van Aix en wandelen daarna over de cours Mirabeau, de promenade waar men gaat wandelen om gezien te worden. Als laatste nemen we een kijkje in de wijk Mazarin met zijn statige herenhuizen. Aix is zo'n  stad waar je wat langer zou willen blijven. Het is een universiteitsstad met daardoor veel jong publiek. En er zijn veel gezellige terrasjes en eetgelegenheden. De stad cultiveert alle vormen van kunst en wetenschap,  Daarom voelen kunstenaars zich hier zo thuis. Ook wij hebben deze stad in ons hart gesloten.
Aan het eind van de dag rijden we naar Fontvieille, een dorpje in de Alpilles. Het ligt in de buurt van Arles en St. Rémy en Provence. We staan hier met meerdere campers op een prima plek, beschut door een rotswand. Het was overdag erg warm en broeierig. 's Nachts barst dan ook het onweer los en komt de regen met bakken uit de lucht. 

11 oktober.
  De volgende ochtend is er niets meer aan de hand. De zon schijnt weer volop en het is net zo broeierig als een dag eerder. Met Betty verkennen we het 'Parc naturel regional des Alpilles'. Het landschap bestaat uit kalksteenheuvels met zilverkleurige olijfbomen en donkergroene cipressen. Zo'n 1 km. ten zuiden van St. Rémy ligt het Plateau des Antiques. Aan de rechterkant van de weg  staan twee imposante monumenten: een mausoleum en een triomfboog. Ze dateren uit de Romeinse tijd en  zijn altijd met respect onderhouden. Wat men tot voor kort niet wist, is dat dichtbij deze monumenten een nederzetting, genaamd Glanum, onder de aarde verborgen lag. Oorspronkelijk was Glanum de nederzetting van een Keltische stam, die zich er in de VIIde en VIde eeuw v. Chr. vestigden. Onder invloed van de Grieken in de IIde en Iste eeuw werd de nederzetting uitgebreid. Nog later werd Glanum, onder de leiding van Keizer Augustus, een Latijnse kolonie. 
Nadat de Barbaren de stad in 260 hadden verwoest, trokken de bewoners weg. Een paar kilometer verder naar het noorden werd een nieuwe stad gesticht, waarbij de vervallen gebouwen van Glanum dienden als bron voor bouwmaterialen. Deze stad viel in de Middeleeuwen onder de bescherming van de abdij van Saint-Rémi in Reims, vandaar de naam Saint-Rémy en Provence. Wat overbleef van Glanum werd al snel bedolven onder lagen modder en stenen die in regenachtige tijden van de bergen af stroomden. Pas in de twintigste eeuw begon men te vermoeden dat hier wel eens een belangrijke archeologische vindplaats zou kunnen liggen en begon men met opgravingen. Vanaf 1983 weet men meer over de nederzetting en in 2007 is men met de restauratie begonnen. 
Wij moeten hoognodig een wasje draaien en daarom besluiten om naar één van de weinige campings die nog open is te gaan. We komen terecht op Parc de la Bastille in St. Rémy. Hier op de camping zijn nog best veel vakantiegangers, waaronder opvallend veel Nederlanders.

12 oktober.
 Het is vandaag zondag en we gaan naar het oude centrum van St. Rémy. Vaak zijn die stadjes op zondag uitgestorven, maar niet hier. Integendeel, het is er gezellig druk. Er is een grote antiekmarkt en overal staan kunstenaars hun werk te promoten. De meeste winkeltjes zijn gewoon open en op de café-terrasjes heerst een gemoedelijke sfeer. 

13 oktober.
 De volgende ochtend schijnt de zon nog steeds uitbundig, ondanks de sombere weersvoorspelling van de Franse Piet Paulisma. We besluiten gewoon te gaan fietsen naar les Baux-de-Provence. Niet heel ver, maar op de fiets een behoorlijke klim. Les Baux ligt namelijk op een rotsformatie. Met zijn hoge ligging en zijn stadsmuren ziet dit  dorpje eruit als een niet in te nemen vesting. Dat gebeurt toch, want in het hoogseizoen bestormen de toeristen les Baux met hordes tegelijk en nemen bezit van de nauwe straatjes en de ruïne van het kasteel. Zelfs nu is het nog druk, ook al zijn sommige hotels en restaurants gesloten. We zijn hongerig geworden van al dat trappen op de pedalen en ook onze fietsbatterijen zijn leeg. Terwijl de batterijen aan de oplader zitten nemen wij een flinke salade en bestellen daarna koffie met een grand dessert. Jammie! Als we onszelf voldoende hebben opgeladen kunnen we gaan wandelen. Vanaf de Platte Saint-Vincent genieten we van het prachtige uitzicht op de Vallon de la Fontaine en de Val d'Enfer. In deze eigenaardige, grillige kloof met grotten hebben vroeger mensen gewoond. Over de omgeving doen talrijke legendes de ronde, waarin heksen, feeën, plaaggeesten en andere sprookjesfiguren een rol speelden. Onderweg naar boven zijn we hier even wezen kijken, maar ik vond het een beetje unheimisch. Wat ik niet wist is dat bauxiet is genoemd naar het dorp Les Baux-de-Provence, waar het de vorige eeuw werd ontdekt door de Franse geoloog Pierre Berthier. Nu wordt hier geen bauxiet meer gewonnen, maar de mijnen zijn er nog wel.
Het lijkt wel of ieder dorpje of stadje in de Provence een bekende kunstenaar heeft, waarmee wordt gekoketteerd. Hier is dat de schilder Yves Brayer, die verknocht was aan Les Baux en er ook werd begraven. Ik moet bekennen dat ik het werk van de goede man niet kende, vandaar ons bezoek aan het gelijknamige museum. Hier hangen doeken gewijd aan zijn reizen naar Spanje, Italië en Marokko, geschilderd in zwart, rood en okergeel. Maar zijn mooiste doeken vinden wij die hij in de Provence heeft gemaakt. Ook zijn vrouw heeft hij ontelbare malen geschilderd. De erotiek straalt er vanaf. Je kunt zien dat hij stapelverliefd op haar is geweest. In Les Baux kom je de namen van de Grimaldi's regelmatig tegen. Het schijnt dat prinses Carolina van Monaco hier ergens in de buurt een optrekje heeft. 
Laat in de middag fietsen we weer naar beneden, althans we zetten ons schrap in de pedalen en knijpen de handremmen stevig in. Best wel spannend zo'n tocht naar beneden  met al die haarspeldbochten. De vonken vliegen eraf. Beneden gekomen moeten de remblokjes hoognodig worden vervangen. We hebben nog net geen bermbrandjes veroorzaakt. Pffff ......