Middeleeuwse stadjes

5 september
We beginnen het mooie weer gewoon te vinden, het is 25 graden, en hebben ons helemaal aangepast aan het rustige tempo van reizende pensionado's. Deze week gaan we een paar middeleeuwse stadjes bezoeken. 
Het eerste stadje is Rochefort en Terre, dat met een aantal andere stadjes is uitgeroepen tot 'Petite Cite de Caractere' vanwege haar opmerkelijke architectuur en landschap. De Franse overheid heeft het tot beschermd stadsgezicht aangewezen. We maken een rondwandeling langs historische woonhuizen, nu het habitat van antiquairs en kunstenaars. Het kasteel kan van binnen niet bezichtigd worden, maar de tuin en het uitzicht boven op de heuvel maakt de klim naar boven toch de moeite waard. 
Ons volgende stadje is Josselin, dat aan het kanaal van Nantes naar Brest ligt. We zoeken eerst een camperplaats voor de nacht, wat gelukkig heel simpel is. Aan de rand van het centrum mogen we staan op een plein onder bomen en er is zelfs een sanizuil. We staan hier vannacht met meerdere camperaars. De dame bij het toeristenbureau overlaadt ons met een stapel folders, terwijl we toch alleen om een stadsplattegrond vroegen. Hebben we vanavond nog wat te lezen? Josselin is ontstaan in de 13e eeuw en ontwikkelde zich in de loop der tijden tot een centrum van handwerkslieden, die zich verenigden in gildes. Boven de deuren van de oude huizen zijn gevelstenen ingemetseld met een afbeelding van het beroep dat werd uitgeoefend. De oude wijk heet Sainte Croix en werd in 2006 pas gerenoveerd. We zien mooie vakwerkhuizen met veel houtsnijwerk. Het oudste huis dateert van 1538. In de middeleeuwen was Josselin door stadsmuren omgeven. Die stadsmuur werd in de 18e eeuw door de stadsbewoners afgebroken om hun huizen mee te bouwen. Bij het kasteel bleef een gedeelte van de stadsmuur bewaard. Het kasteel is al zo'n 1000 jaar eigendom van de familie Rohan, een van de oudste families van Bretagne. We slenteren deze middag en avond wat door de mooie straatjes van dit karakteristieke stadje en bezoeken de basiliek. 

6 september
We zijn genoodzaakt om vroeg te vertrekken, vanwege de markt die in Josselin altijd op de woensdag en de zaterdag op het plein plaatsvindt, waar wij hebben overnacht. Dus zijn we al om 9.00 uur onderweg naar de kust. Twee uur later komen we aan bij een camping in de buurt van het dorpje Guidel. Tijd om de wasautomaat te laten draaien en vervolgens op de fiets om de omgeving te verkennen. Aan de haven op een gezellig terrasje is het goed vertoeven.

7 september
Het zou een rustdag moeten worden, maar dat loopt toch anders. Fietsen door een sterk golvend landschap met hier en daar steile hellingen valt ons niet mee, zelfs met een e-bike niet. Als eindelijk de zee in zicht komt hebben het zwaarste parcours achter de rug. We komen aan bij Fort Bloque, dat alleen bij eb bereikbaar is over land. Dat fort werd 2 eeuwen geleden door de Fransen gebouwd en tijdens WO II zaten de Duiters erin. Sinds 1970 is het particulier bezit en daardoor niet te bezichtigen. We vragen ons oprecht af wie zo'n lelijk bouwwerk toch heeft gekocht. Wij brengen de middag gezellig op het strand door. Je kunt merken dat het zondag is, want het is er druk met Franse families. We zwemmen wat en verbranden een beetje...

8 september
Alle Fransen zijn weer aan het werk en het is bijna uitgestorven op de camping. Wij hebben het hier ook gezien en rijden naar een voor ons bekend middeleeuws dorpje nl. Pont-Aven. We waren hier 30 jaar geleden, maar sindsdien is er wel wat veranderd. Het authentieke heeft plaatsgemaakt voor het commerciële. Nu zijn er zo'n 25 galerieën en tientallen restaurants gekomen, waar de crêpes je om de oren vliegen. In dit dorp heeft Gauguin lange tijd gewoond en geschilderd. Zijn stijl heeft veel andere kunstschilders geïnspireerd en mede door hem heeft Pont-Aven zich steeds verder ontwikkeld als broedplaats voor kunstenaars.
Aan het eind van de middag reizen we door naar Concarneau. Aan de rand van het stadje ligt een camping met veel schaduw en een zwembad. 

9 september
Vandaag wagen we ons maar eens aan een wandeling naar het stadje. We kunnen de hele route in de schaduw afleggen, dankzij een groene corridor vanaf de camping tot het centrum. Binnen een half uur staan we voor de z.g. 'Gesloten Stad'. Het is een uitzonderlijke plek, gelegen tussen de vissershaven en de jachthaven. Beschermd door haar wallen heeft de stad haar architecturaal erfgoed door de eeuwen heen kunnen behouden. Achter de zware deur van de Gouverneurstoren, die toegang tot de vestingwerken geeft, kom je op een binnenplaats waar muzikanten prachtige Keltische muziek ten gehore brengen. We slenteren door de middeleeuwse winkelstraat met zijn grappige winkeltjes en de zoete lekkernijen van de regionale gastronomie. Over de stadswallen wandelen we terug naar de toegangspoort en daarna naar de camping.

10 september
De laatste stad, die op ons programma staat is Quimper, de hoofdstad van de Cornouaillestreek. De rivieren Odet en Steir gaan dwars door de stad met de vele voetbruggen. Ook hier vind je een levendig en dynamisch voetgangersgebied met mooie winkels in het historisch centrum. Je vind hier een ongelooflijke keuze aan bakkers, crêperies, patisserieën, chocoladewinkels en koekjeswinkels. Wij bezoeken de Hallen en het Bretons streekmuseum. Dit is gevestigd in het oude bisschoppelijk paleis en toont een archeologische overzichtstentoontenstelling, volkskunst en beeldende kunst uit Finistere. Daarnaast bekijken we een speciale tentoonstelling over kunst uit Japan. We willen graag de glas-in-lood ramen van de beroemde Sint Corentinkathedraal bekijken, maar die blijkt van binnen helemaal te zijn ontmanteld en wordt grondig gerestaureerd. Aan het eind van de middag rijden we naar het uiterste puntje van de Finistere. In Audierne overnachten we op een plek aan de kade. Het is al donker als we bezoek krijgen van een Franse Fifi of Froufrou. Ze staat op onze treeplank te janken en te keffen en wil naar binnen. Henk opent de deur nogal abrupt, waardoor het beestje achterover op de grond lazert. Als het weer op vier pootjes staat springt ze naar binnen, hup op mijn schoot. Tevreden legt ze haar kopje op mijn hand. Blijkt ze nagenoeg blind te zijn en vermoedelijk mankeert er ook wat aan haar reukorgaan. Dat hebben wij weer. Wat moet je nou met zo'n beestje. Weer buiten zetten is ook zowat, ze vindt nooit de weg terug. Godzijdank, na enige tijd wordt de vermissing door de rechtmatige eigenaar en de vergissing door het beestje opgemerkt en kunnen we rustig gaan slapen.