Bauhaus en Luther

20 t/m 23 mei
  We strijken neer bij het dorpje Coswig aan de Elbe. Het is een dorpje dat nog niet is ontwaakt uit zijn DDR winterslaap. Er is een schitterende camperplaats met een mooi uitzicht op de Elbe. De rivier stroomt hier best snel en een veerpontje brengt je zonder mechanische aandrijving heel vernuftig naar de overkant.  Van hieruit loopt de fietsroute naar het Worlitzer Park, een bijzonder landschapspark van 14.500 ha groot, dat in Engelse stijl is aangelegd. We fietsen langs kanalen, monumenten, standbeelden, grotten en over smalle bruggetjes. Er is zelfs een nagebouwde vulkaan, die ieder uur begint te rommelen en te stomen. Hoe gek wil je het hebben. In het midden van het park ligt het meer, waar je gondels kunt huren. In het noordelijke gedeelte ligt de kasteeltuin met slot Worlitz. Aan het eind van de dag brengen we een bezoek aan een valkerij. Zo'n voorstelling is iedere keer weer een spektakel met die roofvogels. Vooral als ze op je hoofd gaan zitten met die groe klauwen, brr...".
Omdat er gewassen moet worden willen we de volgende dag naar een camping aan de Bergwitzer See in de buurt van het stadje Wittenberg. Maar eerst bezoeken we Dessau, een vrij moderne stad. Hier stond tijdens de oorlog de vliegtuigfabriek van Junckers, waardoor de stad in 1945 het doelwit was van maar liefst 600 Britse bommenwerpers. Gebouwen, die konden worden hersteld zijn ondertussen  weer opgeknapt, maar er is veel verloren gegaan. Niet verloren gegaan is de beroemde Bauhauskunstschool. Het gebouw werd in 1925 ontworpen door de toenmalige directeur Walter Gropius. De Bauhausstroming was in die tijd Duitslands beroemdste kunst-en designstroming en kenmerkt zich vooral door een strakke maar elegante vormgeving en grote functionaliteit van meubels en gebruiksvoorwerpen. Ook in de architectuur werd Bauhaus een belangrijke stroming. Gelijktijdig met de Bauhauskunstschool heeft Gropius voor de leermeesters, die waren verbonden aan de school een aantal Meisterhauser ontworpen. Hier hebben o.a. Gropius, Feininger, Wassily Kandinsky en Paul Klee gewoond en gewerkt. Het Bauhaus en de Meisterhauser staan sinds 1996 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Ze zijn ondertussen gerestaureerd en we kregen er een rondleiding. 
Heel anders staat het er met de oude brouwerij in Dessau voor. Hier zit o.a. het archief van Bauhaus en er is een klimcentrum. Alhoewel de brouwerij maar 20 jaar ouder is dan de Bauhausbuurt zie je dat het DDR tijdperk dit complex weinig goeds heeft gebracht. Het is vreselijk verwaarloosd, men is er recentelijk gestart met een zg. Arbeit-und Lehrenproject. Een andere stijl, maar wel heel opvallend is het kleurrijke Umweltbundesamt Vision. Markant en modern en beslist een aanwinst voor de stad. 
Al hobbelend over kinderkopjes komen we bij onze camping aan en dan blijkt dat beide wasautomaten defect zijn. Dat hebben wij weer. Dit is nu een echte DDR camping: alles is er, maar niets werkt. Behalve onze Duitse buren, die werkelijk de hele dag aan één stuk door kletsen. Helaas missen ze - net als hun radio - een 'uit' knop. We 'vluchten' daarom de volgende ochtend vroeg naar Wittenberg, waar we Betty heel dicht bij de altstad kwijt kunnen. Wittenberg is beroemd omdat Luther hier op 31 oktober 1517 zijn 95 stellingen op de bronzen deur van de slotkapel spijkerde. Het stadje is daardoor een soort bedevaartsoord geworden en dat is goed te merken aan de gezellige drukte. Met bussen stromen de toeristen naar Wittenberg en verspreiden zich over de highlights van het stadje en de terrassen. Overal waar je kijkt zie je enorme pamfletten ter aankondiging van het Lutherherdenkingsjaar in 2017. Dat zal ook de reden zijn waarom de kerken zijn ingepakt, ze worden opgepoetst voor de komende feestelijkheden. De stellingen vinden we inderdaad terug, ook al is het een kopie. Op de markt voor het raadhuis zien we het standbeeld van Luther, ernaast dat van collega en medestrijder Melanchthon. Ze gaven beiden les aan de Universiteit van Wittenberg, Melanchthon als hoogleraar Grieks en Luther als professor in de theologie. Ze liggen naast elkaar begraven in de slotkerk. Wittenberg is ook de stad van Lucas Cranach. Hij was burgemeester van Wittenberg, vriend van Luther en Melanchthon en net als zijn zoon een getalenteerd kunstschilder. Wij zijn in diverse musea en kerken in Oost-Duitsland prachtige schilderijen van vader en zoon tegengekomen en ook hier zijn werken van ze in de St.Marienkerk te bewonderen. Als laatste bezoeken we het Lutherhuis, waar hij woonde met zijn vrouw en kinderen en de Luthereik (niet de originele, uiteraard), waar hij de brief met de banvloek van de paus verbrandde. Daarna keren we terug naar Betty, die staat te popelen om ons naar Leipzig te brengen.