Op zoek naar de Sorben

24 t/m 27 mei

Ik geef toe bij de naam Bautzen, denk je niet als eerste aan een stuwmeer met een luxe camping. Toch is dat de reden dat we hier zijn. Op de Natur-und Abenteuercamping werkt tenminste alles naar behoren en de vuile was is eindelijk schoon. Je kunt hier zelfs een privé badkamer huren en een ligbad nemen. Het is nu prachtig weer en daarom wagen we de klim naar het historische centrum. Dat we in de "stad van de torens" zijn aangekomen leidt geen enkele twijfel, we tellen er zo op het eerste gezicht al een stuk of tien. Één ervan, de zg. Reichenturm, kan met de toren van Pisa concureren, hij staat 1.44 m uit het lood. Een andere bezienswaardigheid is de gotische Dom St.Peter, een historische simultaankerk. Al eeuwen wordt het koor van de kerk gebruikt door de katholieke gelovigen en het schip door de protestanten. Het schip maakt een rare knik, die van binnen en van buiten goed is te zien.  Bautzen is het culturele centrum van de Sorben, een van oorsprong Slavische minderheid, die tussen de rivieren de Oder en de Elbe woonden. Na een periode waarin vernietiging van hun identiteit werd nagestreefd, wordt er nu weer onderwijs in het Sorbisch gegeven en zijn de gemeenteborden tweetalig. Bij feesten dragen de Sorben weer regelmatig de historische klederdracht. Jammergenoeg is het maandag, de dag dat alle musea gesloten zijn. Heel veel meer komen we daarom niet aan de weet over hun geschiedenis. 
Een zwarte bladzijde uit de geschiedenis van Bautzen is zijn rol als 'gevangenisstad'. Bautzen I, waarin tijdens de nazitijd de politieke gevangenen terechtkwamen en Bautzen II tijdens de DDR periode. Alhoewel niet de bedoeling staan we toch ineens voor deze macabere gevangenis, waar een tentoonstelling is over de gruwelijke zaken die zich daar afspeelden. We lopen - zonder te worden tegengehouden  - de sluizen door naar de binnenplaats, maar besluiten om niet verder te gaan. We hebben voorlopig genoeg isoleercellen en andere treurigheden gezien. Een rondje om het stuwmeer fietsen is de bedoeling, maar deze keer gooit mijn fiets roet in het eten. Halverwege de tocht verdraai ik mijn knie, omdat mijn fiets wil doorrijden terwijl ik er al naast sta. Ik verlies mijn evenwicht en val over dat monster heen. 
De volgende dag gaan we met Betty naar Gorlitz, een stad die door de rivier de Neisse in tweeën wordt gedeeld en waarvan de ene helft in Duitsland en de andere helft in Polen ligt. Gorlitz is al een heel oude stad en heeft zo'n 4000 gerestaureerde gebouwen, die je meenemen in 800 jaar architectuurgeschiedenis. We kunnen heel dicht bij het centrum - op een grote parkeerplaats waar nog vier campers staan - betaald parkeren. Maar dan begint het te regenen en niet zo'n beetje ook. Ik hoef er niet zo nodig op uit, maar Henk wil heel graag de highlights van Gorlitz zien. Geen probleem, blijf ik toch lekker binnen terwijl Henk op pad gaat gewapend met paraplu en camera. Op mijn E-reader staan 200 boeken die ik nog wil lezen en ik hoef mijn knie ook niet te belasten. Na een uurtje doezelen begint de camper opeens te schudden. Verschrikt zit ik rechtop in bed. Het is windstil, dus er klopt iets niet. Ik loop naar buiten en ja hoor, sta ik opeens oog in oog met een inbreker met een mes in zijn hand. Deze junk probeert onze fietsen te jatten. De klojo heeft niet eens in de gaten dat de fietsen met een slot staan verankerd aan de fietsdrager. Ik scheld hem verrot en hij scheldt mij  in het Pools terug. Dan zet hij het op een lopen. Ik vlucht naar binnen en doe bibberend de deur op slot. Hij had me met dat mes wel wat kunnen aandoen. Deze nacht slapen we op een bewaakte camperplaats aan de rand van de stad bij een sportcentrum annex stoeterij. Vanwege de lage temperatuur en het regenachtige weer gaan we morgen naar de stad Dresden. Ik blijf nog lang wakker, maar dat kan ook vanwege de kou zijn.