De route naar het zuiden

20 september. 
We rijden verder naar het zuiden over de E55 en passeren pittoreske dorpjes en prachtige zandstranden waar meestal weinig toerisme is te vinden en slechts een enkele taverne met wat strandstoelen en parasols. Het is een erg mooie route en voor we er erg in hebben zijn we al in het stadje Kiparissia.

Dit is een bruisend stadje met veel kleding- en kunstwinkeltjes en rond het centrale plein gezellige cafe's en restaurants. Het oude gedeelte is tegen de hellingen van het Egaleo-gebergte gebouwd. Ook hier weer prachtige stranden. Ik begrijp niet waarom zo weinig toeristen deze stranden bezoeken. Bijna iedereen gaat naar de eilanden. Ze weten niet wat ze missen.

Bij het binnenrijden van het volgende dorpje Filiatra zien we een replica van de Eifeltoren van 13 meter hoog. Merkwaardige plek in zo'n landbouwgebied. De maker is ene Harry Fournier, een rijke, excentrieke Amerikaanse arts, die kunstenaar is geworden en in deze omgeving ook nog een soort van sprookjeskasteel heeft ontworpen. Dat hebben we niet gezien.
Dan verdwalen we. De doorgaande route is afgesloten wegens wegopbrekingen en nergens staat aangegeven hoe je naar Pylos moet rijden. Ook onze Snooper laat het afweten. Nu wordt het oppassen geblazen, want als je van haar route afwijkt stuurt ze je zomaar door dorpjes waar de straatjes te smal zijn voor een camper. Uiteindelijk eindigt onze weg op een heuvel met een prachtig uitzicht op het eiland Proti, genoemd naar Proteus de Griekse god van de zee. Het eiland staat bekend om zijn grotten en in de oudheid was het schuilplaats voor piraten en zeelieden. Maar wij willen naar Pylos en liever niet over zandweggetjes en andere obstakels.

Op de heuvel staat een prachtig wit kerkje. Wij doen hier nu toch maar even een schietgebedje en jawel opeens staat er een andere camper naast ons. Alleen jammer, dat die ook verdwaald is. Wij besluiten terug te gaan naar Filiatra en de  andere camper parkeert  in een olijvenboomgaard. Men zwaait ons hartelijk uit. Nu herkent onze Snooper de route weer en komen we op de goede weg.

Tussen Gargalianos en  Pylos vinden we de ruïnes van het paleis van Nestor. Volgens Homerus had koning Nestor een belangrijke rol tijdens de Myceense periode en was hij betrokken bij de oorlog tegen Troje. Het paleis werd rond 1190 v.C. vernietigd, wat het begin van het einde betekende van de Myceense beschaving. Wij laten de ruïnes maar even voor wat ze zijn en willen in het plaatsje Gialova, met zijn mooie lagune, een tussenstop maken om bij het schaduwrijke strandje te gaan lunchen.

 'Zullen we hier maar blijven, vannacht?' zeggen we als uit één mond tegen elkaar. Er staat nog een Duitse camper, die wel eerder in Ammoudia waren tegengekomen. Geen enkel probleem om hier te overnachten bevestigd hij. De goede man komt hier al jaren. En zo komt het, dat we weer een heerlijk strandmiddagje hebben en genieten we 's avonds op een terras van de flanerende mensen op de gezellige boulevard.

Wat kan het leven toch eenvoudig zijn. In de lagune van Gialova leven zo'n 245 vogelsoorten, maar ook zeeschildpadden en zelfs Afrikaanse kameleons komen er voor. Uit respect voor de natuur blijven we daar maar uit de buurt.