Pilion

27 oktober 2013 - Pilion, Griekenland

Maandag 21 oktober

We vervolgen onze reis en rijden naar het altijd groene schiereiland Pilion, met als hoofdstad Volos. Dit is de vierde grootste stad van Griekenland. We worden door Snooper via de rondweg langs Volos gestuurd, maar die rondweg houdt zomaar ergens op met een bordje 'doodlopende weg'. Wel loopt er iets eerder een smalle weg de bergen in en een smalle weg de stad in. We hebben even geen zin om opnieuw een bergroute te volgen, we willen langs de kust rijden. Voor ons rijdt een vrachtwagen en wij zetten de achtervolging in. Als die chauffeur door de smalle straten van Volos bij de kustweg kan komen, dan moet het ons ook lukken. 
En ja hoor, vanaf hier volgen we de kustlijn en het is prachtig.

Stranden van de twee campings

Met de bergen links en de blauwe zee, die beneden rechts van ons ligt, rijden we door het gebied dat door de boeken wel de 'Volos Riviera' wordt genoemd. De bergen in deze streek bereiken een hoogte van 1650 meter. Ondanks de schoonheid van het landschap  zijn hier niet veel toeristen. We vinden een camping tussen twee dromerige vissersdorpjes, namelijk Kato Gatzea en Kala Nera. Wij worden heel hartelijk ontvangen door de eigenaresse en we kunnen pal aan het strand gaan staan.

Camping Sikia met hotel

Het ziet er hier allemaal gelikt uit - prachtig sanitair en super schoon - kortom een geschikte plek om wat langer te blijven.

Het strand bij onze campingHet strand vanaf Kala Nera

We blijven 4 nachten aan de ‘Volos Riviera’ staan en vermaken ons met een leuk stel afkomstig uit de Oekraïne. Henk wandelt zo af en toe via het strand naar het dorp en maakt met Janis en Alleman een praatje. 

Kala NeraKala Nera   Haven Kala NeraHet kleine haventje van Káto Gatzéa

Hij pakt ook wel eens mijn fiets om de omgeving te verkennen. Heel jammer dat zijn fiets defect is. We hebben hier een poezenfamilie tijdelijk geadopteerd: vader, moeder en 3 kittens.

Poezenfamilie

Zo schattig! Alles bij elkaar hebben we het hier naar onze zin, de temperatuur is nog steeds 23 graden, de zon schijnt volop, het zeewater is lekker (qua temperatuur) en de mensen zijn heel aardig en behulpzaam. Dit land heeft mijn hart gestolen. Ik voel mij hier tevreden, zeg maar gerust gelukkig. Alleen mis ik Alexandra en onze eigen poezen Lola en Ludo. Maar natuurlijk ook onze familie en vrienden. Spijtig dat we niet kunnen blijven maar we komen zeker terug naar de Pillion.

Ondergaande zon

Bij het verlaten van de camping horen we een zacht gemiauw. Tot onze verbazing heeft een van de kittens kans gezien aan boord van de camper te klauteren. Net op tijd hebben we de kleine verstekeling ontdekt en brengen we hem snel terug naar moederpoes.

Foto’s

1 Reactie

  1. Alexandra:
    29 oktober 2013
    Had het katje maar meegenomen! De hele poezenfamilie is ook goed natuurlijk. :)