Laatste dagen in Griekenland
29 oktober 2013 - Igoumenítsa, Griekenland
Zaterdag 26 oktober.
Het eerste gedeelte naar de westkust van Epirus rijden we over een bergroute.
Haarspeldbochten en diepe kloven vormen het landschap en aasgieren cirkelen op thermiekgolven boven ons.
De pas van Katara is de hoogst gelegen pas in Griekenland en leidt ons naar Metsovo.
Dit dorpje ligt op een hoogte van 1150 meter tegen het Pindosgebergte aan geschurkt. In de bergen leven nog wilde beren en 's winters kun je hier skiën. Een aantal eeuwenoude tradities zijn in deze streek bewaard gebleven, zoals het snijden van houten herdersstaven, borduurwerk, wijn- en kaasmaken.
Sommige oudere mannen en vrouwen dragen nog de traditionele zwarte klederdracht. Behoorlijk toeristisch allemaal.
Uiteraard willen wij ook kennismaken met dit griekse Volendam en rijden met onze Betty nietsvermoedend het dorpje binnen. We komen terecht in een lange file, die zich traag richting het centrum begeeft. We kunnen niet meer omkeren en zien ons genoodzaakt om stapvoets met de flow mee te rijden. De straatjes worden steeds smaller en de terrassen groter. Op het centrale dorpsplein aangekomen belanden we in een gemoedelijke chaos van weekend vierende Grieken. De terrasjes en tavernes zitten bomvol, gezelligheid alom.
Wij zouden ons graag in dit feestgewoel willen storten, maar dat gaat vandaag niet gebeuren. We kunnen nergens parkeren en Henk zweet peentjes van het manoeuvreren door de menigte. Ik ben uitgestapt en loop voor Betty uit om doorgang te vragen en vooraf te checken of de straatjes breed genoeg zijn. Het lijkt wel of half Griekenland vandaag heeft besloten een terrasje te pakken in dit lieflijke dorpje Metsova. We hadden wel gelezen dat het een populair vakantieoord was, maar zo toeristisch hebben wij het onze vakantie nog niet meegemaakt. Ik moet zeggen dat het er super gezellig is, maar kan me niet aan de indruk onttrekken dat we op de verkeerde dag op de verkeerde plek zijn.
Zodra we ons uit die mierenhoop losgemaakt hebben vervolgen we de route naar Ioannina, de hoofdstad van de Epirusstreek. We gaan niet langs de beroemde opgravingen van Dodoni, omdat we voor deze reis genoeg cultuur hebben opgesnoven. Bovendien is het al laat in de middag, we zijn moe en moeten op zoek naar een overnachtingsplek. De enige camping in deze omgeving blijkt al gesloten te zijn, zodat we op zoek moeten naar een geschikte langparkeerplek. Dat is in een grote stad vaak lastig, maar onze campergids weet twee plekken waar je vrij mag staan. Dus stellen we de coördinaten in en laten ons door Snooper de weg wijzen richting centrum. En... ja hoor, daar overkomt ons hetzelfde als in Metsova. We komen in een lange file terecht en tot overmaat van ramp staat de overnachtingsplek voor campers - die best mooi ligt aan het Pamvotismeer - vol met touringcars. Er is dus geen plaats voor ons.
Langzaam rijden we door het centrum, langs het meer en ook hier is overal gezelligheid troef.
Volgens ons zit vandaag de ene helft van Griekenland in Metsova en de andere helft in Ioannina op een terrasje. Je zou niet zeggen dat het land in een economische crisis verkeert. We komen helemaal vast te staan in een smal straatje. Voor en achter ons staan personenauto's, die net als wij een uitweg zoeken. De hele stoet moet weer achteruit rijden naar een braakliggend terrein om daar te keren. Dit is om gek van te worden. In een buitenwijk kunnen we met Betty op het grote parkeerterrein van een supermarkt staan, maar ons uitzicht is een krottenwijk met golfplaten onderkomens. En zoals in iedere grote stad, zien we ook hier weer zigeuners. Dit voelt niet goed, hier gaan we echt niet overnachten. We besluiten door te rijden naar de kust. Ioannina bewaren we wel voor een andere vakantie, wanneer de stadscamping geopend is.
Maandag 28 oktober
En zo brengen we onze laatste dagen in Griekenland rustig door op een heel fijne camping dichtbij het dorpje Plataria.
Camping Elena's Beach is ons onderweg al door verschillende camperaars aangeraden. De ontvangt is hartelijk, het restaurant goed en we staan bijna met onze voeten in het water. Dit is voor veel camperaars de laatste pleisterplaats voor de terugreis. Terwijl het in Nederland stormt en regent is het bij ons onbewolkt en 23 graden. We nemen een laatste duik in de blauwe zee en om 17.00 uur rijden we naar Igoumenitsa. De veerboot vertrekt die avond om 23.30 uur en zal de 29e om 16.00 uur aankomen in Ancona. Ons Griekenland avontuur zit erop.
We hopen binnen een paar dagen weer thuis te zijn. Het was een fantastische reis.
En dan nu op reis terug...... Wat gaat de tijd snel. Ria, hoop je snel te zien.
lieve groet, Fred
En rijd ook voorzichtig terug hoor, en reken op koud winderig weer, tot snel xxx yf
Ik heb genoten en meegeleefd met al jullie verhalen. Dit zijn fantastische weken geweest voor jullie. Zoals al verteld door anderen, het heeft hier gestormd en bomen liggen om. Maar nog een goede reis terug en wij zien jullie graag weer.
Dikke kus, Ans