Delphi

Zondag 20 oktober. 

Vanochtend zijn we heel vroeg uit Galaxidi vertrokken om naar de opgravingen van het antieke Delphi te gaan. Het is prima weer om te wandelen, 21 graden en volop zon. 
Vroeger stond het dorp Delphi boven op de archeologische vindplaats, wat opgravingen onmogelijk maakte. Daarom verplaatste de Griekse regering zo rond 1900 het dorp 500 meter naar beneden. 
De camping waar we vanavond zullen overnachten ligt 1.5 kilometer lager dan het dorp, maar nog altijd in de bergen aan de voet van de Parnassos. Het zal er waarschijnlijk wel koud zijn vannacht. Het is de enige camping in de buurt, die nog open is en we mogen overal staan – plaats genoeg. Maar we staan overal scheef. De receptionist komt eens kijken bij ons gemanoeuvreer en ondertussen z'n beklag doen over het wegblijven van toeristen. Tja, dat zal gedeeltelijk komen door de crisis, maar een indrukwekkend landschap is tegenwoordig echt niet voldoende om een camping rendabel te runnen......

Bij de opgravingen arriveren de meeste toeristen met luxe toerbussen. Wij kunnen Betty dicht bij de ingang parkeren en sluiten ons aan in de rij voor de kassa. We krijgen een handig gidsje mee.
Volgens de legende deed Zeus op een dag twee adelaars aan elke uiteinde van de wereld vertrekken. Na een lange tocht ontmoetten ze elkaar in Delphi en daarmee was vastgesteld dat Delphi het centrum van de wereld was. Later verscheen lApollo hier en doodde er een draak. Hij bleef hier en liet zijn heiligdom op de zuidelijke hellingen van de Parnassos bouwen. Nu wandelen wij over de Heilige weg naar het heiligdom van Apollo over de dezelfde stenen waar men in de 8e eeuw v.C. ook al over liep.

Langs deze weg werden schathuizen met votiefmonumenten van stadstaten opgericht. De schathuizen dienden om de offergaven van de onderdanen te bewaren. De weg - die destijds werd geflankeerd door maar liefst 3000 beelden - liep rechtstreeks naar de tempel van Apollo. Hier verzorgde de pythia (de priesteres) de eredienst. Nadat de priesteres in trance was gekomen fungeerde ze als medium voor de orakelvoorspellingen waarvan men beweerde dat ze rechtstreeks van Apollo kwamen. We weten niet of de priesteres in trance raakte door zwaveldampen, die vanuit een rotsspleet haar bedwelmde óf door het kauwen op laurierbladeren óf maar deed alsof... Feit is dat het Orakel een zeer grote faam had. Wie het Orakel wilde raadplegen - en dat deden koningen en zakenlieden - moest eerst een lam offeren. De onsamenhangende zinnen van de mogelijk gedrogeerde priesteres werden door andere priesters geduid. Zij zorgden er wel voor dat hun uitspraken vaag of dubbelzinnig bleven. Zo raadpleegde de Lydische koning Croesus het Orakel of hij tegen de Perzen ten strijde moest trekken. Het Orakel oordeelde, dat na het oversteken van de rivier een rijk vernietigd zou worden. Toch werd het leger van Croesus door de Perzen in de pan gehakt. Toen de koning zich over het oordeel beklaagde, zeiden de priesters dat ze nooit gezegd hadden welk rijk vernietigd zou worden. Het Orakel had éénmaal per maand op de zevende dag zitting. Behalve in de drie wintermaanden, want dan was Apollo op vakantie naar warmere streken.
Zoals bij alle opgravingen moeten we ook hier weer klimmen. Een trap leidt naar het theater, dat vroeger plaats bood aan 5000 bezoekers.

Het is niet zo groots als Epidaurus, maar wel in goede staat. Van hier uit is het uitzicht over het dal schitterend, we kunnen zelfs in de verte de zee zien. Nog hoger klimmend - en dat is op zich al een hele inspanning - komen we bij het Stadion, dat ook goed is bewaard gebleven.
Het heiligdom van Athena Pronaia bevindt zich wat lager dan het Apollo heiligdom, aan de andere kant van de weg. Hier wandelen we niet heen, we bewonderen het van bovenaf. 

Uiteraard gaan we wel naar het museum van Delphi. Dit museum bezit uitzonderlijke rijkdommen. Een paar must see 's zijn: de Wagenmenner,  friesen van het schathuis van Sifnos en de gevleugelde sfinx van Naxos. 

Ook prachtig zijn de marmeren beelden, die de tweeling van Argos worden genoemd en het beeld van de mooie Antinoos, de lieveling van keizer Hadrianus.

Bijzonder is de zg. omphalos of  'navelsteen', de heilige steen van Delphi. Deze steen zou de plaats markeren waarboven de adelaars van Zeus elkaar tegenkwamen.

Het is rustig als we het museum verlaten, de meeste toeristen zijn alweer vertrokken. Wij keren ook terug naar de camping met enorme spierpijn en het is inderdaad koud geworden 's nachts.