Epidaurus

9 oktober.
We zijn afgelopen maandag naar een camping gegaan bij het plaatsje Iria. Het was een oninteressant gehucht en er valt eigenlijk niets positiefs over te vertellen. Op de camping was het nagenoeg uitgestorven. Zelfs de bakker ziet er geen brood meer in om 's morgens langs te komen. Het internet werkte niet en het stikte er van de muggen. Bovendien was het geen strandweer. We hebben wel flink gecorveed en een paar wassen gedraaid.  Met zulk weer zou je een leuke fietstocht kunnen maken, maar dat gaat helaas niet met Henk's fiets. De trapondersteuning werkt niet meer en de fiets zelf is vrij zwaar. Hij gebruikt de fiets alleen nog voor korte stukjes over vlakke wegen. 
Het is nu woensdag en vanaf de camping is het ongeveer een uurtje rijden naar Epidaurus.
Deze vindplaats is een van de meest bezochte plaatsen van Griekenland. Iedereen kent natuurlijk wel het wereldberoemde theater, dat niet zo lang geleden nog op televisie was in '3 op Reis'. Er konden wel 12.000 toeschouwers in dit theater. De toneelspelers waren destijds allemaal mannen, zij speelden ook de vrouwenrollen. In de zomermaanden vindt hier nog steeds een populair zomerfestival van Griekse tragedies plaats.  Ik hoop hier dan ook een onbekend talent te ontmoeten, die zijn of haar muzikaliteit ten gehore wil brengen, maar kom uiteindelijk niet verder dan Henk's  vertolking van 'hoeperdepoep, zat op de stoep'. De akoestiek is in ieder geval superieur; zelfs een muntstukje dat op een steen valt hoor je bovenop rinkelen. Vanwege  de afgelegen ligging is het metselwerk van dit juweeltje nooit geplunderd, en werd het pas in de jaren zeventig van de vorige eeuw ontdekt. 
Wat misschien minder bekend is, dat in Epidaurus ook het kabinet van Asklepios, zoon van Apollo en de god van de geneeskunde, gevestigd was. De Latijnse naam van Asklepsios was Aesculapius - esculaap - het artsensymbool. 
Hier op de plek was misschien wel het eerste ziekenhuis van de oudheid. Volgens de legende bezat Asklepios de gave om mensen te doen herrijzen na hun dood. Dat vond Hades - de god van de onderwereld - niet zo leuk, dus vroeg deze aan Zeus om Asklepios eventjes met een bliksemschichtje uit de weg te ruimen, hetgeen geschiedde. Dat weerhield de mensen er niet van om Asklepios te bezoeken. Alleen nu waren het levende mensen, die naar het verkoolde lichaam toekwamen en het laat zich raden welke rituelen de mensen moesten ondergaan om te kunnen genezen van hun kwalen. Lourdes is er heilig bij.
In het museum zien we enkele vitrines met chirurgische instrumenten, die zijn gevonden. Ook zijn er stenen tafels met inscripties, die de handelswijze en de geneesmiddelen van Asklepios beschrijven. Verder veel offervoorwerpen, waarmee men om genezing kwam vragen of als dankbetuiging en we zien zelfs een soort van boekhouding.  Achterin het museum bijzondere versieringen van daken van de tempels van Asklepios en Hygeia en een poort in Dorische stijl. Daarnaast weer een collectie Griekse beelden, waaronder het bekende esculaapteken, dat Asklepios voorstelt als jonge én als oude man, leunend op zijn staf waar omheen zich een magische slang slingert.
Het is al ver in de middag als we weer op pad gaan. Langs een bochtige maar o zo mooie route gaan we richting Poros, een eiland waar de veerpont je binnen 30 minuten naar toe brengt en dat nagenoeg autovrij is. Wij parkeren Betty op het vaste land in het dorpje Galatas aan de kade, met uitzicht op Poros.