De driehoek van Andalusië

De driehoek van Andalusië   
Door onze gastredacteur: Alexandra

Donderdag 5 mei 

Na een warme vlucht in een krap vliegtuig, stinkende baby op de stoel naast me, gillende baby achter me, kom ik met bijna een uur vertraging aan op Malaga aeropuerto. Al snel zie ik Henk en Ria bij de uitgang staan. Veel tijd voor een uitgebreide begroeting is er niet, want door de vertraging dreigen we de laatste trein te missen. Gelukkig halen we die en enkele minuten later zijn we al bij de camping. Het is nog lekker warm 's avonds, het ruikt naar bloemen en overal staan sinaasappelbomen; heerlijk, ik ben in Spanje! Het moment wordt aangevuld met de melodie van een laag overvliegend vliegtuig, voelt het toch nog een beetje als thuis. 

Vrijdag 6 mei

Het is bewolkt en de vooruitzichten zijn niet best. Ik heb het mooie weer in Nederland achtergelaten. Dus we besluiten om richting Sevilla te gaan. Strandweer wordt het pas later in de week. Onderweg zien we eindeloze heuvels met olijfbomen en af en toe een gigantische Osborne Stier, hét symbool van Spanje. Hij reageert gelukkig niet op mijn rode haar, want hij is van metaal gemaakt. 
De camperplaats in Sevilla ligt in het havengebied, dus ook hier voel ik me thuis. We lopen richting het centrum van de stad. De hond van de camperplaats kijkt alsof hij mee wilt, maar negeert mijn uitnodiging. Mijn Spaans is ook niet zo best. 
We steken de rivier over en komen direct in een mooi park terecht. Hier staan veel sinaasappelbomen en langs de paden staan palmen en rozenstruiken. Henk wil graag het toeristenbureau opzoeken, maar mijn aandacht is gericht op een soort paleis In het park. Het gebouw staat in een halve cirkel rondom het Plaza de España en is een voormalig Spaans paviljoen.

Fonteinen en bruggen, ingelegd met Moors mozaïek, versieren het plein. De wand van het paleis is onderverdeeld in vakken, waar ook hier met mozaïek elk vak een Spaanse regio symboliseert. Ik vraag me  af waarom hier zoveel blinde, Aziatische mensen rondwandelen, maar hun stokken  blijken selfiesticks te zijn. 
We lopen verder de oude binnenstad in, de Barrio Santa Cruz, waar we de grote kathedraal zien die we later gaan bekijken.

Ook lopen we langs het koninklijk paleis: Real Alcázar, en door vele schattige kleine straatjes. Die avond eten we tapas, gazpacho , ansjovis in vinegarette, Russische salade, gestoofde varkenswang, spinazie met kikkererwten, ratatouille, en natuurlijk de beroemde gehaktballetjes in tomatensaus. We hebben er een tinto verano bij, een heerlijk frisse rode wijn gemengd met citroenbubbeltjesfrisdrank en ijsblokjes.

Zaterdag 7 mei

De volgende dag gaan we één van de grootste kathedralen van Europa bezoeken,  alleen de Sint Pieter en eentje in Londen zijn groter. De kerk is prachtig, de plafonds zo hoog dat je ze bijna niet ziet. In deze kerk staat de tombe van Christoffel Columbus. Er is ook nog een mogelijkheid om de Giralda te beklimmen, 34 trappen op. Daar had ik geen zin in, want mijn ervaring leert dat altijd wanneer ik een uitzichtpunt beklim, het spontaan zeer mistig wordt of hoost van de regen, waardoor ik toch geen uitzicht heb. Het was eindelijk even droog, dus dat wilde ik graag zo houden. In plaats daarvan hebben we door de sinaasappeltuin van de kathedraal gelopen, op zoek naar een houten krokodil. Ooit had een sultan die verliefd was op de Spaanse prinses haar een echte krokodil geschonken. Deze heeft eeuwen boven de sinaasappeltuin gehangen, waar hij later werd vervangen door een houten. Ik denk dat hij nu terug naar Egypte is gezwommen, hij was in ieder geval niet hier. 
We willen nog het Alcázar, het koninklijk paleis in, maar de rij is helaas gigantisch lang, dus doen we het niet. Wel rijden we een rondje door de stad met de hop on hop off bus, hoeven we niet zoveel te lopen. Hierdoor komen we erachter dat een trip naar het Expoterrein van 1992 verspilde moeite zou zijn om helemaal te gaan bezoeken. Alleen maar vervallen gebouwen in een verlaten gebied. Leuker is het Metropol Parasol, een hoog houten kunstwerk met wandelpaden erbovenop. Zo lopen we boven de stad en kan je alle richtingen op kijken.  We strijken neer op een terrasje waar we gebakken gemarineerde ansjovis eten, erg lekker. Daarna krijgen we het meest bijzondere: gefrituurde aubergine, besprenkeld met honing. Dit wil ik voortaan elke dag eten, zo ontzettend lekker. 

Zondag 8 mei

We rijden door naar Cordoba, ondertussen blijft het gieten van de regen. Dus ook hier voelt het aan als thuis. We lopen door de smalle steegjes van de historische Joodse buurt. De straatstenen lopen nog verschrikkelijker dan de Dam en toch zie ik soms dames met torenhoge hakken hier overheen wankelen. Overal waar je kijkt staan of hangen bloemen, en waar je een glimp van de binnenplaatsen op kunt vangen word je overweldigd door nog meer bloemenpracht op een achtergrond van Moorse mozaïek en tegelwerk. We komen nog een optocht van supporters van FC Cordoba tegen, de aanvoerder leidt de optocht met zijn manke pootje. Henk beeld zich in dat het een Ajax optocht is. Kan ie toch een beetje meegenieten. Zonder WiFi krijgen we weinig nieuws binnen, dus leefde hij nog in een vrolijke waan. We stoppen weer voor een vino  verano, olijven en een hapje van stoofvlees met wortel en dadels. Ik geniet er enorm van en het geeft weer wat energie om verder door de stad te slenteren. Omdat het Moederdag is trakteer ik op een dineetje met een heuse Flamencoshow. 

Maandag 9 mei

De Mezquita is een oude moskee, waar een kathedraal ín is gebouwd. Vanwege de maandag is de stad gelukkig een stuk rustiger dan het weekend. Iedereen zit natuurlijk in de Mezquita. Maar deze is groot genoeg voor alle toeristen, dus ook wij brengen een bezoek. Na de Moorse overheersing vond een Spaanse koning deze moskee een prima plek voor een kathedraal. Hij heeft gelukkig niet de moskee laten slopen, maar het gebouw en zijn bestaande structuren gebruikt voor de bouw van de kathedraal. Op de plek waar de koepel zich bevond, en het plafond dus hoger was, verrijst nu de kathedraal. Het ene moment loop je tussen marmeren pilaren met ronde bogen door, sommige weer met mozaïek versierd. En ineens sta je voor een altaar, beelden van engelen en heiligen reiken tot het hoge plafond. Het is een heel vreemd gezicht, maar om een een of andere reden past het wel. Ook in deze sinaasappeltuin geen krokodil gezien.

Dinsdag 10 mei

Vandaag is een reisdag. We leggen heel wat kilometers af naar Granada, waar we morgen het Alhambra zullen zien. 

Woensdag 11 mei

In de ochtend nemen we de taxi naar het Alhambra, deze kost maar 10 euro, terwijl de bus al 9 euro kost. Maar dan zonder wachten en 2x overstappen...ideaal! Bij aankomst staat er een gigantische rij voor de kassa, maar gelukkig hebben we al kaarten besteld. Handig, want er werd na een paar minuten omgeroepen dat alle kaarten voor de dag uitverkocht waren. Het Alhambra is door de Moren gebouwd en is eeuwenlang bewoond door Spaanse koningen. Bij binnenkomst lopen we naar het hoogst gelegen deel van het park, het Generalife. Dit was de zomerresidentie van de koning, de vele tuinen en fonteinen bieden vast een heerlijke koelte in de zomer. Nu loop ik te bibberen van de kou, het zou 11 graden worden en er staat een kille wind. Gelukkig is het wel droog, dat heb ik nog niet vaak meegemaakt deze week. De tuinen zijn prachtig, overal staan rozen en ruikt het naar oranjebloesem. Knap hoor dat ze die planten zo mooi krijgen, ik heb alleen zielige halfdode AH moestuinplantjes thuis. Na het Generalife gaan we naar het Nasaridenpaleis, het meest bekende gebouw van het Alhambra. Elke ruimte in dit complex is zo ontzettend mooi, de deuren zijn versierd met prachtige patronen. Wat een priegelwerk moet dat geweest zijn. De muren bevatten sierlijke Arabische teksten, subtiel opgaand in het tegelwerk. Ik kan uren naar de plafonds staren, maar de foto's geven jullie hopelijk ook een goed beeld. We bezoeken ook nog het paleis van Karel V en het Alcazaba, de militaire vesting, waar ik een toren beklim voor een mooi uitzicht over de stad en de hoge toppen van de Siërra Nevada. Helaas zijn de bergen niet te zien want het is mistig.....ik wist het. We sluiten de dag af door Granada zelf te verkennen. Hier bij de Moorse wijk lopen uiteraard veel moslims rond, dus dit voelt ook aan als thuis. We winkelen nog wat in de kasba, heel erg gezellig. Ook vind ik eindelijk een tentje waar ze churros verkopen, ik kan natuurlijk niet Spanje bezoeken zonder churros te eten. 
De weersvoorspellingen worden eindelijk beter, dus morgen rijden we richting de kust.