Rochefort en het Arsenaal

1 september 2015

We zijn aangekomen op de camperplaats van Soubise, gelegen op de oevers van de rivier de Charente in de buurt van Rochefort.

Het is een verzorgde camperplek met uitzicht op een kleine haven. De bootjes liggen nu gedeeltelijk op het droge door het getij. In de verte zien we de hoge brug van Rochefort, die s'avonds prachtig is verlicht.

Het centrum van Soubise ligt iets hoger en is via een steil straatje te bereiken. Er is hier niet veel bijzonders te zien. 

Dit in tegenstelling tot Rochefort, de havenstad die vanaf 1666 als marinehaven en vestingstad diende.

Het oude centrum van Rochefort heeft een strak militair stratenpatroon van rechte lijnen die haaks op elkaar staan met veel statige huizen. De bekendste toeristische trekpleister is het Arsenaal. De 'Corderie Royal' - zo heet dit arsenaal - is het langste industriële gebouw uit het 17e-eeuwse Europa.

De gevel is 374m lang. Van bovenaf zie je twee tegen elkaar geplaatste L-en, de letter van Louis XIV alias de Zonnekoning. In die tijd draaide alles om het Arsenaal, de enorme touwslagerij en droogdokken waar oorlogsschepen gebouwd werden in de strijd tegen de Engelsen. Het telde in de 17e eeuw 11 scheepswerven en vier droogdokken, waarvan de 'Vieille Forme' uit 1669 het oudste gemetselde droogdok ter wereld is. 

In 1699 was het Arsenaal van Rochefort het grootste en mooiste van het hele koninkrijk. Het strekte zich uit langs de Charente over twee nu nog bestaande terreinen, die van elkaar waren gescheiden door scheepshellingen en droogdokken. Behalve een smelterij, waar verkoperde spijkers werden gemaakt, stonden er nog een ketelmakerij, smederijen, zagerijen, een kuiperij en een grote touwslagerij. Ook stonden er enorme opslagplaatsen voor levensmiddelen.
In één van de droogdokken werd de replica van het fregat, l'Hermione uit 1780 herbouwd. 

Deze driemaster heeft onlangs een symbolische reis naar de Verenigde Staten gemaakt en ligt sinds 2 dagen weer in haar thuishaven. Vrijwilligers hebben er 20 jaar over gedaan om de driemaster tot in detail na te bouwen. De echte L’Hermione werd in de achttiende eeuw gebouwd in zes maanden tijd. Heel wat sneller dan de bouw van de replica.

We zijn precies op tijd om haar te kunnen bewonderen. Voor ons is dit een goedmakertje, omdat we Sail Amsterdam dit jaar hebben gemist. L'Hermione is bijzonder omdat het in 1780 onder leiding van de Franse generaal La Fayette een belangrijke rol heeft gespeeld in de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog. Het fregat was betrokken bij verschillende zeeslagen voor de Amerikaanse kust. Dankzij die steun lukte het de Verenigde Staten uiteindelijk om de Engelsen in het nauw te drijven. In 1781 werd de onafhankelijkheid afgedwongen. Het originele fregat overleefde de oorlog en keerde terug naar Frankrijk, maar strandde daar in 1793 op een rotspartij tijdens een nieuw gevecht tegen de Britten. 

Het eerste door stoom aangedreven marineschip werd hier ook nog gebouwd. Andere details van een roemrucht marine verleden zijn bij de toegang van het Arsenaal in het Musée de la Marine terug te vinden. 

Binnen de stad zijn nog andere mooie bouwwerken, zoals een boogpoort in de ommuring rond het Arsenaal en het Marinehospitaal.

Speciaal gemaakt voor de Zonnekoning, die echter nooit in deze stad is geweest.
Na de lunch volgen we bordjes naar het huis van Pierre Loti.

Wij hebben nog niet eerder kennis met hem gemaakt, maar in Frankrijk schijnt hij reuze bekend te zijn. Loti was een excentrieke marine officier en begenadigd schrijver. Vanwege zijn bezoeken aan Perzië en India - zo rond 1900 - is zijn huis ingericht met foto's en voorwerpen uit die landen. Er is zelfs een grote kamer helemaal in Arabische stijl ingericht.

Het huis is momenteel niet toegankelijk, maar in het Musée d Art et d'Histoire konden we een 3D film over dit huis van Pierre Loti zien.
Overladen door cultuur - er is ook een schilderijen tentoonstelling - lopen we terug naar Betty die trouw op ons wacht bij de jachthaven.