Sherry, sherry en chocolade

23 mei 2019 - Faro, Portugal

Deze vakantie laten we de Costa del Golf helemaal links liggen en gaan we de Costa de la Luz een beetje verkennen. 

El Puerto de Santa María ligt in de Baai van Cádiz aan de monding van de Guadalete rivier. Men zegt dat Columbus vanuit deze plaats tweemaal naar Amerika is vertrokken, maar dat claimt Cádiz ook. De ontdekking van Amerika en de handel met Indië heeft de stad zeker grote rijkdom gebracht. Vandaar de bijnaam: 'Stad van Honderd Paleizen'. 

Doorkijkje vanaf de vestingmuur van het CastilloUitzicht vanaf het Castillo de Santa Catalina

We verblijven hier op een camping, die aan een prachtige wandelpromenade ligt. Je hebt hier mooie stranden en heel veel visrestaurants. Deze keer gaan we El Puerto per fiets verkennen en rijden naar de binnenstad, die autovrij is met mooi geplaveide straten, sinaasappelbomen, oleanders en hoge bomen met paarse bloemen. Alles is laagbouw met veel herenhuizen uit de 18e eeuw, die op kleine paleisjes lijken. Overal die typische Andalusische architectuur: veel smeedijzer en tegeltjes met ingewikkelde patronen. Het is zaterdagavond en toch is het niet heel druk in El Puerto, maar in de loopstraatjes is de sfeer gemoedelijk. Veel jongelui op de been, die een vrijgezellenavond vieren. De toekomstige bruidegoms zijn gekleed in Spaanse flamencojurken met een wel heel laag decolleté....

We fietsen door naar het centrale plein waar het Castillo San Marcos staat. Dit kasteel werd gebouwd op de restanten van een moskee uit de 13e eeuw. Later heeft het kasteel een belangrijke rol gespeeld bij de financiering van Columbus expeditie naar de nieuwe wereld. We kunnen het jammergenoeg niet bezichtigen. 

Castillo de San Marcos

Als je graag sherry lust moet je in El Puerto zijn. Merken als Osborne en Terry vinden hier hun oorsprong. Ik hoef alleen maar mijn neus te volgen, want de sherrylucht hangt letterlijk als  een parfum boven de stad. Henk ruikt niks en begrijpt niet waar ik heen fiets. We komen terecht in een onvervalste sherrywijk met allemaal bodega’s, waar je een rondleiding kunt krijgen om alle ins en outs van het sherry productieproces te volgen. Alhoewel het leukste is natuurlijk het proeven van de sherry zelf! Niks voor Henk, maar om dat nou alleen te doen....

De beroemde Osborne stier komt uit El Puerto

Het is de bedoeling dat we vanuit El Puerto de Santa Maria per catamaran overvaren naar de havenstad Cadiz, dat aan de andere kant van de baai ligt. Cádiz zou de oudste stad van Europa zijn, omdat zijn geschiedenis teruggaat tot 1100 v.C., ten tijde van de Feniciërs. Maar uitgerekend deze dag vaart de ferry niet vanwege hoge golfslag. Dat hebben wij weer! Wel staat er een bus gereed, die ons veilig naar de overkant brengt. Een rit van 22 kilometer langs het natuurreservaat van de Bahia de Cádiz met zijn weelderige groene vegetatie, zoutvlakten, lagunes, en schorren. De bus brengt ons naar de oude binnenstad op het puntje van het schiereiland, dat bijna volledig is omgeven door water. Van hieruit wandelen over de Plaza de San Juan de Dios.

Plaza San Juan de DiosAyuntamiento de Cadiz

Het is er erg toeristisch. We slenteren door een aantal karakteristieke wijken en aanschouwen mooie stadspaleizen. Ook hier zijn veel huizen in pasteltinten geschilderd en hebben prachtig bewerkte, smeedijzeren balkons.

MentiderowijkEl Pópulo wijk

Wat opvalt is de relaxte sfeer, niemand die haast heeft.

StreetdanceFlamenco

Op het gezellige Plaza de Catedral met terrasjes, tapasbars en restaurants waakt een 18e eeuwse kathedraal met imposante torens en een blinkende goudgele koepel.

Catedral van Cadiz

Wij bezoeken deze kathedraal, die een mix van verschillende bouwstijlen heeft. Hier ligt componist Manuel de Falla (1870-1946) begraven, de beroemdste zoon van Cádiz. 

Cádiz wordt ook wel Habanita (Klein Havana) genoemd vanwege de historische relatie en gelijkenis met de Cubaanse hoofdstad. Dat kunnen wij helaas niet bevestigen, we zijn nooit op Cuba geweest. De bus brengt ons ook weer terug naar de overkant en op de camping rollen we, moe maar voldaan, zo ons bedje in.

De volgende dag rijden we naar Arcos de la Frontera. Het stadje ligt spectaculair op een enorme rots. De witte huizen en kasteelmuren stoppen abrupt op de steile rotswand. We kunnen Betty parkeren in de benedenstad en met een trap van 135 treden naar boven. Daar vandaan lopen smalle straatjes met een hellingspecentage van minimaal 10% naar het hart van dit schattige stadje. Soms is het zo steil dat je niet anders kunt dan een slakkengangetje aan te houden. Uiteindelijk komen we  bij de mooie Iglesia de Santa Maria op het Plaza del Cabildo uit. Het plein wordt jammer genoeg een beetje ontsierd door een parkeerterrein. Ik begrijp trouwens niet hoe auto’s door die smalle straatjes kunnen manoeuvreren. Links van het Plaza del Cabildo staat het gemeentehuis uit 1634 met daarachter een fort uit de Moorse periode, dat in privé bezit is en niet bezichtigd kan worden.

Inglesia de Santa Maria de la Asunción

Ayuntamiento van Arcos met op de achtergrond het Moorse Castillo uit de 11e eeuw

Tegenover de kerk bevindt zich het Balcón de Arcos van waarop we een gigantisch panorama op de vallei en de rivier de Guadalete hebben.

Uitzichtpunt vanaf de Plaza de CabildoGuadalete stuwdam

Arcos is een echte publiekstrekker, veel gezellige terrasjes en heel grappig vinden we de handwerkjes die tussen de huizen hangen.

LoopstraatjesPunnik- en haakwerkjesGehaakte spreien als zonneschermen4044402-s.jpg?1558382900

Al slenterend door de straatjes komen we bij de 17e eeuwse klooster de las Mercedarías Descalzar waar een besloten nonnenorde woonachtig is. Zij verkopen taarten en koekjes. Bijzonder is dat de lekkernijen worden afgeleverd op een draaitableau waarbij je de nonnen niet te zien krijgt. 

Dat brengt mij op een idee. Op de terugweg naar beneden bestel ik op een terrasje de zo smakelijk uitziende churros met chocolade. Wel erg slecht voor de lijn, maar ik vind dat het voor deze ene keer moet kunnen na al die fysieke inspanningen. En ik krijg de allerlekkerste homemade chocomelk ooit geproefd.... Eigenlijk is het meer vloeibare chocolade. Niet te bitter, niet te zoet, precies goed. Heerlijk romig, vol op de tong. Je moet er bijna op zuigen voor je het kunt doorslikken. Die extra kilo’s heb ik deze dag vast al verbrand. My guilty pleasure!

We reizen door naar Jerez de la Frontera. Ook weer zo’n oude Moorse stad. Hier overnachten we bij een camperbedrijf in een buitenwijk. We worden verwelkomd met een glaasje ..... sherry. De stadsbus naar het centrum stopt voor de deur en rijdt vandaag blijkbaar alleen voor ons. Binnen een half uur staan we op het Plaza del Arenal met een verscheidenheid aan terrasjes en tapasbars.

Plaza del Arenal

Hier veel sherry nippende Engelse dames op leeftijd, die met hun bridgeclubje op  stap zijn. Maar alle cliché’s op een stokje: er zijn heel veel Engelse toeristen hier. 

Palacio Domecq

Jerez is dankzij de sherryproductie een van de rijkste steden van Andalusië. Je hebt hier een ruime keus aan sherrybodega’s. Pedro Domecq en Gonzalez Byass (Tio Pepe) zijn de grootste. Gevolgd door Sandeman, de man met de zwarte cape. Excursiebussen droppen massa’s toeristen voor de poorten van deze  bodega’s. Rondleidingen zijn hier big-business. 

Bodegas van Gonzalez Byass met  de catedral op de achtergrond

Daarnaast is Jerez bekend om de flamenco en de paardendressuur. Er zijn verschillende stoeterijen,  meestal op prachtige locaties in historische panden. 

Zoals iedere zichzelf respecterende Andalusische stad heeft ook Jerez een Alcázar en een kathedraal. Deze Moorse burcht ligt wel op een heel mooie plek, als een oase midden in het centrum. In het park genieten we van de rust en het uitzicht over de stad.

Parque de la Alameda Vieja met het Alcázar de Jerez op de achtergrondPalacio Villavicencio met het Alcázar de Jerez

Daarna slenteren we verder naar de Catedral de San Salvador, die met zijn koepels en torens al van verre imponeert.

Catredral de San Salvador

Ook deze kathedraal is gebouwd op de fundamenten van een moskee. Dat moet een gigamoskee zijn geweest als je naar de afmetingen van de kathedraal kijkt, met vijf schepen. We zijn onder de indruk van het interieur van deze kathedraal en zijn museumzalen. 

We vinden het genoeg voor vandaag. Na een uitgebreid diner in een van de specialiteitenrestaurants van Jerez, laten we ons met onze ‘eigen stadsbus’ weer naar onze eigen Betty terugbrengen, die geduldig op ons staat te wachten.

Ondertussen zitten we al weer in Portugal, maar daar de volgende keer meer over.

Foto’s

3 Reacties

  1. Birgitt Ariens:
    23 mei 2019
    Jullie inspireren ons om toch ook dit stuk van Spanje eens te gaan bekijken. Deze hoek hadden we nl. mede door slecht weer gemeden. Moeten we toch nog terug, maar als ik dit alles lees dan zal het zeker geen “straf” zijn. Geweldig! Lekker he Ria, churros met chocolademelk, en zoals je het beschrijft 😋😋🤤🤤het water loopt me uit de mond👋🏼😘
  2. Alexandra:
    24 mei 2019
    Wat mooi dat ze daar overal die bomen met paarse bloemetjes hebben, en een geluk dat je ze net ziet bloeien. Helaas voer de catamaran niet, maar kon je met de bus wel weer een natuurgebied bekijken. Geniet van de churros, en hopelijk heb je het recept meegenomen van die heerlijke chocolademelk!
  3. Hilly:
    24 mei 2019
    Ik zie het helemaal voor me, want ik ben ook in El Puerto, Cadiz, Arcos en Jerez geweest. Erg leuke plaatsen! een vriendin van mij is net terug uit o.a. Jerez en heeft daar de Feria del Caballo meegemaakt. Een paardenfeest dat elk jaar gehouden wordt, dit jaar van 11 -18 mei. En inderdaad overal sherrybodega's in Jerez. Je wordt er al dronken van de lucht. Ben benieuwd naar jullie volgende verslag vanuit Portugal.