Monemvassia

30 september 2013 - Monemvasia, Griekenland

Hier staan we dan.Dit is ons uitzichtUitzicht vanaf de citadel op de benedenstadSmalle straatjesDe poort naar de benedenstad van MonemvassiaUitzicht op Gefira  

30 september.

Na een lange rit bereikten we Monemvassia, dat ook wel 'het Gibraltar van Griekenland' wordt genoemd. Monemvassia is een middeleeuws stadje, verborgen op een klein eiland tegen een kolossale rots in de zee en volledig omringt door Venetiaanse vestingen. Een dijk verbindt het eiland met het dorpje Gefira op het vaste land. Hier vinden we en plek aan het water waar we kunnen overnachten. Op het smalle strandje vermaken we ons met een paar Griekse families, die een dagje uit zijn. Verderop vinden we een aantal tavernes. We hebben uitzicht op een gigantische rots die Monemvassia heet en nog hoger dan de Eifeltoren is. Je kunt dit eiland met een busje die ieder half uur naar de benedenstad rijdt bereiken. We zijn de enige passagiers en worden bij de vestingsmuur verwelkomt door wuivende dames in galakledij en heren in smoking. Er wordt gezongen en terwijl we uit de bus stappen stelt een fotograaf zijn apparatuur op. Zo’n ontvangst verwacht je niet en als we naar de menigte terugzwaaien zien we dat er een limousine met gierende remmen naast ons stopt. Een bruidspaar stapt uit en wij lopen enigszins gedesillusioneerd onder de  donkere stadspoort door naar de fraaie benedenstad. Het stadje is volledig gerestaureerd en de straatjes zijn zo smal, dat autoverkeer onmogelijk is. De hoofdstraat kronkelt omhoog en wandelen is hier 'werken'. Het luie zweet loopt met straaltjes van ons hoofd en oksels. Links en rechts souvenirwinkeltjes en cafés die ons een beetje doen denken aan het Franse Ile de Mont Saint Michel. Die middeleeuwse keitjes lopen niet echt prettig en zijn ook nog eens spekglad. Maar het is allemaal wel prachtig. Na een museumbezoek zoeken we een terras op, het is gewoon te warm om te wandelen. Een klim naar de bovenstad laat ik aan mij voorbij gaan. We gaan weer terug met het busje, nemen een duik in zee en gaan 's avonds gezellig uit eten.  
De volgende ochtend - al heel vroeg - gaat mijn dappere Henk met stevige schoenen aan op weg om alsnog de klim naar boven te wagen. Dit stuk historie wil hij toch van bovenaf zien en vastleggen. Een smal pad brengt hem al zigzaggend naar de top. In het begin zijn er nog trappen, maar meer naar boven wordt het link. Met een paar andere klimgeiten bereikt hij uiteindelijk wel de top. De citadel, die op 350 meter hoogte ligt, is in feite niets anders dan een rotslandschap met ruïnes en alleen de Byzanthijnse kerk uit de 13e eeuw is gerestaureerd. Het uitzicht maakt alles goed en moe maar voldaan komt hij weer heelhuids beneden. Daar wacht hem de ultieme beloning: het zwemmen in de azuurblauwe zee. 's Avonds zoeken we een cafeetje met wifi om deze verslagen te kunnen versturen. Morgen gaan we naar Mistras.

5 Reacties

  1. Ans:
    30 september 2013
    Hallo Henk en Ria,
    Wat gezellig, leuk en leerzaam zijn de reisverhalen van jullie. In gedachten beleef ik veel mee en geniet ook van de foto's die je maakt. Wij zijn blij dat het allemaal goed gaat met jullie en met ons gaat het hier ook goed Liefs Aad en Ans
  2. Leo, Joke en Melissa:
    1 oktober 2013
    Wat een prachtige omgeving. Wel heel dapper van Henk om die tocht te wandelen. We genieten van jullie verhalen
  3. Hilly:
    1 oktober 2013
    Wat een prachtig stadje en wat een prestatie van Henk dat hij de top van de rots heeft bereikt. Grappig ook dat hij nog buren van eerdere campings tegen kwam! Die rijden blijkbaar zo ongeveer dezelfe route. Ben ook ooit in de Peloponnesus geweest, in Kalamata o.a. Ik vond het landschap erg mooi en ruig toen. Nou blijf lekker genieten daar. Kijk alweer uit naar jullie volgende verhalen!
  4. Nora:
    2 oktober 2013
    Hoi Ria en Henk,

    Wat moet het leven nu voor jullie heerlijk zijn! De ontspanning straalt van de verhalen af en als ik die foto's bekijk kan ik me heel goed voorstellen dat jullie keer op keer gegrepen worden door de prachtige natuur. Plekken om nooit te meer te vergeten. Houden zo :-)
  5. Yvette Feist:
    2 oktober 2013
    Lieve Mama Ria en Papa Henk (klink net toch weer even anders)
    Wandelen werken? Wat nou werken, gesubsidieerd werken en zwarte rosten likken, dass pas echt werken. Maar mijn echte vraag is wat hebben jullie die avond gegeten? Hebben jullie al klafoutis, of lekker geitebef-fetta geprobeerd?
    Oeps, Yvette jou je in, er lezen misschien kinderen mee.
    xxx yf
    ps Henk wat ontzettend goed dat jij die zwarte rots hebt genomen, ik ben trots op je, xxx yf