Meteora

Vrijdag 25 oktober 

De route leidt ons vandaag door het Antihassiagebergte in Midden-Griekenland naar de dorpjes Kalambaka en Kastraki.

Beroemd vanwege de Meteora-kloosters. Tegen 16.00 uur arriveren we op de enige nog open zijnde camping. Het is nog steeds prachtig weer, maar je voelt nu al dat het vannacht koud gaat worden. Wat ben ik blij dat we hier niet met een tentje staan. Op de camping staan veel jonge mensen met van die werptentjes. Ook een motorclub uit Nederland, heel gezellig! Net als wij willen ze morgen de kloosters gaan bezoeken. Vanaf ons kampeerplekje hebben we een prachtig uitzicht op de rotsen en één van de kloosters.

Zaterdag 26 oktober

Vanaf de 9e eeuw werden de zandstenen rotsen van Kalambaka en Kastraki beklommen door kluizenaars, die daar hun eigen leefomgeving creëerden. Ze kwamen slechts af en toe naar beneden om te provianderen. Halverwege de 14e eeuw verrezen de eerste kloosters op de toppen, onder invloed van de mystieke beweging van het hesychasme (hesychia betekent rust/kalmte). Het werd een toevluchtsoord in woelige tijden, zoals de oorlog tussen Servië en het Byzantijnse Rijk en pestepidemie. In 1336 stichtte de monnik Athanasios, afkomstig van de berg Athos zijn Groot Meteoron. Nog 23 andere kloosters volgden. Met netten aan touwen en houten ladders van soms wel veertig meter lang transporteerden de monniken van alles naar boven.
In de hoogtijdagen bestond de gemeenschap van monniken in vrijwel volledige afzondering van de rest van de wereld. Maar in de 17e eeuw begon de teloorgang het kloosterleven in Meteora. Er werd gesjoemeld, sommige monniken hielden er als monnik verklede vrouwen op na en van het idealistische gedachtegoed was niets meer overgebleven. In de 18e eeuw werden de kloosters gebruikt als toevluchtsoord voor Grieken die door de Turkse overheersers opgelegde belastingen wilden ontduiken. Tijdens de 19e eeuw werden de Meteora-kloosters gebruikt om te ontkomen aan oprukkende rebellen en tijdens de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende Burgeroorlog (1945-1949) hebben de toen nog overgebleven kloosters veel schade opgelopen. Er zijn slechts zes kloosters in redelijke staat overgebleven, waarvan sommige nog steeds bewoond worden door monniken.

‘s Morgens parkeren we Betty zo dicht mogelijk bij het Klooster van Varlaam, maar moeten nog wel 155 treden omhoog klimmen. Boven gekomen wikkel ik een pareo over mijn lange broek. Vrouwen mogen hier geen lange broeken dragen en mannen moeten dat juist. Op dit tijdstip is het nog rustig, maar dat zal niet lang meer duren. Het is zaterdag en dan trekken veel Grieken er op uit. Vanaf deze hoogte zien we in het dal de touringcars als miniatuurautootjes langzaam omhoog kruipen. 

In het klooster bezoeken we het voormalig ziekenzaaltje, dat nu een iconenmuseum is en het kleine kerkje waarin prachtige fresco's bewaard zijn gebleven. Onze bedoeling is om ook het klooster van de Grootmeteoron te bezoeken, dat op 623 m aan de rotswand lijkt te zijn vastgeplakt. Dit is het oudste nog in gebruik zijnde klooster, maar helaas kunnen we hier niet parkeren. De bussen hebben inmiddels alle parkeerplekken in beslag genomen. Jammer, we missen nu de enorme wijnkelder en de nis met doodshoofden van overleden monniken.
Het wordt ons hier te druk, dus wandelen we terug naar onze Betty om koffie te drinken. Daarna rijden we terug naar het dal en  vervolgen onze route richting westkust.